تولد دوباره ام

نگاه به حالایمان نکن! ماهم خوب می‌شویم، باران می‌بارد و با حالی خوش، زیر باران قدم می‌زنیم و می‌رقصیم. اسفند است و باران‌هایش و بی‌خیالی، اسفند است و یک قلپ چای و آرامش... هرچند که کمی خسته‌ایم و حالمان خوب نیست، ولی هنوز هم می‌شود لابه‌لای تمام دلهره‌ها به صدای باران گوش داد و آرام شد. می‌شود به صلابت ساقه‌های گیاه نگاه کرد و استحکام گرفت. نگاه به حالایمان نکن عزیز! قرار نیست همیشه از پشت شیشه باران را تماشا کنیم و در نهایت اندوه، به خیابان‌های تاریک و مه گرفته زل بزنیم. قرار است خوشی زیر پوست ما هم بلغزد و صدای لبخندهامان گوش‌های خیسِ خیابان را پر کند. نگاه به حالایمان نکن عزیز، قرار است رد شویم از این درد، قرار است...

به فرزندم در منزل برنامه داده ام . درس هایش را در فضای آرام می خواند . به او رسیدگی کامل دارم . نیاز به گشتن در مغازه ها نداریم . لباس به اندازه کافی داریم . و نیازی هم به لباس نو نداریم کنار فرزندم شاد و مهربان با محیطی با موسیقی دلنواز بدون هر گونه استرس فضای مجازی در حال تولید کاردستی هایی هستیم که از مجلات دیده ایم و خوانده ایم یک لحظه آرامشم را به هزار لذت بیرون از منزل عوض نمی کنم. هم سلامت خودم و فرزندم را تضمین می کنم هم اجازه می دهم تا آنهایی که کار مهمترین دارند راحت تر در کوچه و خیابان رانندگی کنند. فرزندم امروز یک املا از درسی نوشت که در مدرسه نخوانده بود . انشایی نوشت با موضوع چگونه سلامتم ...