کودک بمان عروسکم

دخترکم؛

زود بزرگ نشو مادر

کودکیت را بی حساب می خواهم و در پناهش جوانیم را

زود بزرگ نشو فرزندم

آرام آرام پیش برو

آن سوی سن و سال هیچ خبری نیست گلم

هرچه جلوتر می روی همه چیز تند تر از تو قدم برمیدارد

حالا هنوز دنیا به پای تو نمیرسد ، الهی هرگز هم قدمش نشوی ... هرگز...

همیشه از دنیای ما آدم بزرگها جلوتر باش؛ یک قدم، دو قدم ... ولی زود بزرگ نشو مادر

آرام پیش برو عزیزکم

آنجا که عمر وزن می گیرد دنیا قدری سبک می شود که هیچ هیجانی برای پیمودنش نخواهی داشت...

آن سوی سن و سال خبری نیست

از ته دل بخند به اداهای ما که بر ای خنداندنت دلقک می شویم

بزرگ که شوی از نگاه دلقکها گریه ات میگیرد

هیچکس مرا به اجبار مادر نکرد من به اختیار مادر شدم تا بدانم معنی بیخوابیهای شبانه را

تا بدانم پنهان کردن درد را پشت حجمی از سکوت...

تا بدانم حجم یک لبخند کودکانه ات میتواند معجزه زندگی دوباره ام باشد...

من نه عشق میخواهم نه آسمان و نه زمین

بهشت من، عشق من و زندگی ام نفس های آرام کودکی توست.

هیچ روزی به من تعلق ندارد همه ساعتها و ثانیه های من تویی...

دست کودکی ات را میگیرم تا به فردای انسانیت برسانم که این رسالت من است بر تو و هیچ منتی از من بر تو وارد نیست که من با اختیار و عشق تو را به این دنیا آورده ام.