آدم برفی

امروزِ من و النا خوشگلم به درست کردن کاردستی گذشت البته فقط موقع خواب وروجک کوچولومون.
دخترک مامان عاشق کارِدستی و هنریه و مامان سعی میکنه تا جایی که میتونه وقت بذاره براش. 

مدت مدیدی است که الناگلی از عدم بارش برف در شیراز و ناتوانی در ساخت آدم برفی به شدت شاکیست و مرتب مادری را بابت نباریدن برف بازخواست میکند. 

مامانی هم قول شرف داده بود که واسه دخملی آدم برفی درست کنه و بالاخره امروز تونست خانومی رو به مراد دلش برسونه تا کنار آدم برفیش لبخند بزنه.  

فدات شم عزیز دلم که هم زمستون سال گذشته ات هم امسالت در آرزوی بارش برف گذشت. آخرین باری که پس از سالها هوای شیراز برفی شد دومین سال تولدت بود که منم مثل تو ذوق درست کردن آدم برفی داشتم اما بیشتر بخاطر تو. واسه همین وقتی خواب بودی تو حیاط درستش کردم و بابتش یه سرماخوردگی حسابی نوش جان کردم. هرچند بابایی تذکر داده بود ولی به خوشحال شدن تو بعد از بیدار شدنت می ارزید. 

اتفاقا دلیلی که واسه بابایی آوردم این بود که شاید تا چندین سال دیگه خبری از برف تو شیراز نباشه و الان که سه سال ازون زمستون میگذره حدس من درست از آب دراومده که امروز دخترکوچولویی که یه روز بدون اینکه ازم بخاد_ چون خیلی کوچولوتر از اون بودی که هنوز چیزی بخوای-  براش آدم برفی درست کردم الان نباریدن برف براش شده یه غصه بزرگ. مامان فدای این دلنگرونیات عروسکم... 
و اما حاصل کار شراکتی من و دخملی.
یه آدم برفی و یه ببعی ناز که با ذوق کردنت واقعا خستگیم در رفت مامانی جونم...