سرماخوردگی بهاری دخملیم

سلام دردونه مامان. جمعه گذشته مهمون عمه الهام بودیم و به پیشنهاد خودش رفتیم یه جا به اسم کوهمره سرخی که یه آبشار خوشگل داشت. دست عمه جون درد نکنه خیلی خیلی خوش گذشت.

ولی علت اینکه این چند روزه این پست رو نذاشتم این بود که یه سرمای حسابی خوردی و دو شب اصلاً خوب نخوابیدی. بمیرم برات عزیزم که هر روز با اون صدای گرفته میگی:" مامان دوست ندالم بلیم آبشال، سلما میخولم"، " مامان دیگه نلیم آبشال".

خداروشکر حالا بهتری و فقط یه کم گرفتگی صدا داری.

دیروز صبح خیلی زود بیدار شدی یعنی تازه سپیده زده بود که مامانی رو که از شدت دو شب بیخوابی چشماش باز نمیشد به زور بیدار کردی؛ "مامان بیدال شو دیگه". چند بارم از بابا پرسیدی: "صبح شده بابا؟". بابایی که حرفت رو تأیید میکرد باز میگفتی:" مامان صبح شده بیدال شیم".

خلاصه اینکه کله سحر صبحانکی خوردیم و چون می دونستم تا ظهر حوصلمون خیلی سر میره، بعد از استقبال زیادت از پیشنهاد من رفتیم پارک محله مون. بازی کردن و خوشحالی تو حسابی سرحالم کرد عزیز دلم. ایشالا همیشه سالم باشی و مامان فدای خنده هات شه عششششقم.

و اما از بعد از ظهر دیروز بگم که خیلی دلتنگ فرنوش شده بودی و همش بهونه اون رو میگرفتی. واسه همین بابایی یکی-دو ساعت بردت بیرون قربون اون دلت برم. آخه هفته پیش بخاطر اینکه میخواستیم بریم کوهمره، دیگه شهرستان نرفتیم که زیاد راه خودمون رو دور نکنیم. خودم هم دلم تنگ شده عزیزم اما چیزی به آخر هفته نمونده.

الآن هم فکر نکنم واسه گذاشتن عکسهات وقت داشته باشم. ولی قول میدم در اولین فرصت این کار رو انجام بدم. دوستت دارم مامانی...